Οι Nouvelle Vague αποκλειστικά στον Voice 102.5
Με αφορμή την συναυλία τους στο Gazarte, o Marc Collin, δίνει συνέντευξη στον Voice 102.5 και εξηγεί πως εμπνεύστηκε την δημιουργία των Nouvelle Vague, ποιες είναι οι αγαπημένες του διασκευές και γιατί χρειάστηκαν οκτώ χρόνια για να βγάλουν νέο άλμπουμ.
Αγαπημένοι και του ελληνικού κοινού, οι Nouvelle Vague, το γκρουπ που διασκευάζει με πολύ ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο τραγούδια από τα 80’ς, έρχεται στις 14 Ιουνίου για μία ακόμη συναυλία στο Gazarte.
Ο Marc Colin μαζί με τον Olivier Libaux δημιούργησαν τους Nouvelle Vague το 2004. Ένα project που διασκευάζει new wave standards (Joy Division, Tuxedomoon, Depeche Mode κ.λπ.), δίνοντάς τους ένα bossa-nova, εξωτικό χρώμα.
Η μοναδική αυτή συγχώνευση του μελαγχολικού post-punk και της bossa nova , σε συνδυασμό με την τολμηρή γαλλική προσέγγιση επανερμηνείας, έδωσε μια νέα πνοή σε γνωστά τραγούδια, ξεχωρίζοντας τους Nouvelle Vague από άλλα cover bands.
Κυκλοφορώντας το πρώτο άλμπουμ του γκρουπ, το ομότιτλο Nouvelle Vague , γνωρίζουν διεθνή επιτυχία και περιοδεύουν σε όλο τον κόσμο. Το γκρουπ, βασιζόταν σε ελάχιστα γνωστές, τότε, γυναικείες φωνές, (όπως η Mélanie Pain, η Camille, η Phoebe Killdeer, η Liset Alea) , τραγουδίστριες, που στη συνέχεια γνωρίζουν επιτυχία με σόλο καριέρες.
Το 2021 ο Olivier Libaux φεύγει από τη ζωή και το project πλέον συνεχίζει ο Marc Collin.
Το 2024 κυκλοφορούν το τελευταίο τους αλμπουμ “Should I Stay or Should I Go” και ξεκινούν μία μεγάλη περιοδεία που θα τους φέρει και στη χώρα μας.
Φέτος είναι η επέτειος των 20 χρόνων από την κυκλοφορία του πρώτου των Nouvelle Vague. Περιμένατε ότι θα είχε τόση μεγάλη διάρκεια αυτό το project;
Φυσικά και όχι, είναι μεγάλη έκπληξη. Όταν κυκλοφορήσαμε το πρώτο άλμπουμ είδαμε ότι είχε μεγάλη ανταπόκριση στην Μεγάλη Βρετανία και μετά στην Αμερική. Στη συνέχεια αρχίσαμε να δίνουμε συναυλίες σε όλο τον κόσμο, ήταν πράγματι απρόσμενο. Η μεγαλύτερη έκπληξη βέβαια είναι ότι εξακολουθούμε να κάνουμε το ίδιο πράγμα μετά από 20 χρόνια.
Τι έχει αλλάξει από τότε μέσα σε αυτά τα 20 χρόνια;
Αρχίσαμε το project με μόνο τέσσερις ανθρώπους επί σκηνής, ο Olivier στη κιθάρα, εγώ, και δύο τραγουδίστριες . Αυτή η αρχική φόρμουλα έχει αλλάξει πολύ. Τώρα έχουμε μία μπάντα με μπάσο , ντραμς, και δύο νέες τραγουδίστριες. Η αρχική συνταγή άλλαξε όπως άλλωστε και η παραγωγή των άλμπουμ. Ο πρώτος δίσκος ηχογραφήθηκε ερασιτεχνικά, σχεδόν χωρίς ενορχηστρώσεις, ήταν μια συλλογική προσπάθεια. Τώρα έχουμε παραγωγή, πάμε στο στούντιο, ας πούμε ότι τώρα είναι πιο επαγγελματικό.
Πως προέκυψε η ιδέα να διασκευάσεις γνωστά τραγούδια σε στυλ bossa nova; Ξύπνησες μια μέρα και είπες θέλω να κάνω διασκευές;
Ναι, κάπως έτσι έγινε. Πολλοί μου είπαν είχες μια φοβερή ιδέα. Το ενδιαφέρον βέβαια είναι να βρεις πως προέκυψαν αυτές οι ιδέες. Είναι πολλά πράγματα. Συνοψίζοντας για να σου απαντήσω, αρχικά ήθελα να αποδείξω ότι τα γκρουπ από την δεκαετία του 80 έχουν γράψει κλασσικά τραγούδια για την γενιά μου. Ήθελα να δείξω ότι οι Cure, οι New Order, οι Depeche Mode, αυτά τα συγκροτήματα, είναι της γενιάς μου, και όχι οι Beatles, οι Beach Boys, οι Rolling Stones. Ύστερα είχα στο μυαλό μου μια εικόνα μιας κοπέλας στην Βραζιλία, να τραγουδά το “Love Will Tear Us Apart” των Joy Division, με μία κιθάρα στην παραλία. Σκέφτηκα ότι αυτή είναι μια τελείως διαφορετική προσέγγιση, δύο διαφορετικοί κόσμοι που συναντιόνται. Ένιωσα ότι αυτό θα λειτουργούσε και έτσι ξεκίνησα το project.
Ποια είναι η αγαπημένη σου διασκευή;
Είναι δύσκολο να διαλέξω. Μου άρεσε το “Friday Night Saturday Morning”, το “In A Manner Of Speaking”, το “Dance With Me”, είναι δύσκολο να διαλέξω. Μ’ αρέσουν όλα, άλλωστε τα ηχογράφησα.
Υπάρχει κάποιο τραγούδι που έχεις σκεφτεί, όχι, αυτό δεν θα το διασκευάσω, δεν θα το αγγίξω;
Όχι! Γιατί να μην το κάνω; It’s only music!
Πως διαλέγεις τα τραγούδια; Είναι τραγούδια που σου προτείνουν ή απλά τραγούδια που σου αρέσουν πολύ;
Πρέπει να μου αρέσει το τραγούδι πολύ. Μερικές φορές είναι τραγούδια που άκουγα πολύ όταν ήμουν νέος στην δεκαετία του ’80. Συχνά με ρωτάει κόσμος, «γιατί διάλεξες τους Dead Or Alive ή τους Tears for Fears που δεν είναι post punk μπάντες και είναι περισσότερο ποπ συγκροτήματα;». Όταν ήμουν 15 χρονών και έβλεπα στην τηλεόραση τους Dead Or Alive ή τους Tears for Fears, ήταν για μένα μέρος του κινήματος του new age στη Γαλλία. Δεν διαχώριζα τι είναι ποπ και τι είναι ποστ πανκ. Προσπαθώ να διαλέγω τραγούδια που με αγγίζουν και με εμπνέουν έτσι ώστε να δημιουργήσω ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις. Μου έρχεται στο μυαλό ένα riff. Φαντάζομαι, ας πούμε το “Spin me Around”, πως θα ήταν αν το έπαιζε το Screamin Jay Hawkins. Προσπαθώ να το κάνω και αν λειτουργήσει, συνεχίζω.
Με τι κριτήρια διαλέγεις τις τραγουδίστριες που θα συμμετέχουν;
Έχω στο μυαλό μου ότι θέλω δύο τραγουδίστριες για το άλμπουμ και τη σκηνή. Η μία να έχει περισσότερο «γαλλικό στυλ», λίγο ντροπαλή και αισθησιακή, και η άλλη να είναι ποιο «σκληρή» ποιο bluesy. Στο τελευταίο άλμπουμ, ήξερα την Marine Quéméré πολύ καιρό και με άρεσε πολύ η φωνή της , έχει αυτό το είδος της «γαλλικής» φωνής που μου αρέσει. Την άλλη κοπέλα, την Alonya, την γνώρισα τυχαία σε ένα πάρτι και μου είπε ότι είναι χορεύτρια και τραγουδίστρια. Μιλήσαμε για μουσική, για τη τζαζ και σκέφτηκα ότι θα ήθελα να την ακούσω να τραγουδά . Ήταν ακριβώς η εποχή που ετοίμαζα το τελευταίο άλμπουμ. Της ζήτησα να έρθει στο στούντιο να το δοκιμάσουμε. Μου άρεσε πολύ και αυτό ήταν!
Το προηγούμενο σας αλμπουμ “I Could Be Happy” κυκλοφόρησε το 2016. Πέρασαν οκτώ χρόνια μέχρι την κυκλοφορία του “Should I stay or Should I Go” . Γιατί αφήσατε να περάσει ένα τόσο μεγάλο διάστημα;
Για δυο λόγους. Πίστευα ότι τα είχαμε πει όλα με το τελευταίο άλμπουμ. Το “I Could Be Happy” δεν το είχαμε σχεδιάσει. Κάποιος μας ζήτησε μερικά τραγούδια, και μετά είπαμε, ας κάνουμε κι ένα άλμπουμ. Χρειαζόμασταν και νέο υλικό για να κάνουμε περιοδεία. Δεν θα έλεγα ότι ήταν ένας από τους καλύτερους δίσκους μας.
Συμφωνήσαμε με τον Olivier να μην κυκλοφορήσουμε άλλο άλμπουμ. Στη συνέχεια ο Olivier έφυγε από τη ζωή.
Έπρεπε να κάνουμε όμως κάτι για την επέτειο των 20 χρόνων και κάποιος μου είπε γιατί δεν κάνετε ένα νέο άλμπουμ. Θα δείξετε ότι μετά από 20χρόνια είστε ακόμα δημιουργικοί και έχετε έμπνευση. Και πράγματι ήρθε η έμπνευση και έκανα αυτό το άλμπουμ.
Ήταν δύσκολο να συνεχίσετε μετά τον θάνατο του Olivier;
Για να είμαι ειλικρινής, όχι τόσο. Μετά το πρώτο άλμπουμ δεν δουλεύαμε μαζί στο στούντιο. Δεν ήμασταν μπάντα, ήταν περισσότερο ένα project παραγωγών. Έχω κάνει τραγούδια και χωρίς αυτόν. Φυσικά μου λείπει ο τρόπος που έπαιζε κιθάρα, οι ιδέες του, αλλά η μπάντα μπορεί να συνεχίσει και χωρίς την κιθάρα του, χωρίς να χρειάζεται να κάνουμε κάτι παρόμοιο. Δεν προσπαθώ να τον αντιγράψω. Προσπαθώ να κάνω κάτι διαφορετικό, βασισμένο σε χάλκινα όργανα, έγχορδα, keyboards. Είναι μια ευκαιρία να συνεχίσουμε να περιοδεύουμε, να διατηρήσουμε το project ζωντανό, και νομίζω θα χαιρόταν με αυτό
Κάνετε μεγάλες περιοδείες. Δεν είναι κουραστικό να ταξιδεύετε για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα επαναλαμβάνοντας το ίδιο σετ κάθε βράδυ;
Το θέμα είναι ότι κάθε περιοδεία πιστεύουμε ότι θα είναι η τελευταία. Οπότε λέμε «πάμε» γιατί μπορεί να μην έχουμε την ευκαιρία να ξαναπάμε στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία στη Κίνα στο Μεξικό. Σκεφτόμαστε, ας το κάνουμε, μπορεί να είναι η τελευταία φορά. Δεν σχεδιάζουμε το μέλλον. Ακόμα και τώρα δεν ξέρω τι θα γίνει μετά την μεγάλη περιοδεία που κάνουμε. Είναι ωραίο να παίζουμε, να γνωρίζουμε κόσμο στις συναυλίες, να παρουσιάζουμε τα καινούργια τραγούδια. Είναι κουραστικό αλλά είναι ωραίο.
Για ποιο πράγμα αισθάνεσαι περισσότερο περήφανος σε σχέση με τους Nouvelle Vague
Λένε ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να βρει τα πατήματα του. Έχω κάνει πολλά πράγματα πριν τους Nouvelle Vague . Έκανα ένα τριπ χοπ άλμπουμ, New wave, electronic. Όταν ξεκίνησα τους Nouvelle Vague ήμουν 30 χρονών, οπότε είχα κάνει κάποια πράγματα πριν, είχα κάνει house μουσική, μουσική για club και είχαν μια σχετική επιτυχία. Τελικά με τους Nouvelle Vague, χωρίς να το καταλάβω, βρήκα τον χώρο στον οποίο ανήκω, που μου ταιριάζει. Μια μπάντα που δεν υπήρχε πριν, μια μπάντα που έκανε διασκευές με ένα τελείως νέο, διαφορετικό τρόπο. Δίνουμε συναυλίες, κάνουμε συνεντεύξεις, κάτι που μια cover band δεν κάνει συνήθως. Είμαστε μια cool indie band, γνωστή σε όλο τον κόσμο. Κάνουμε πράγματα, ο κόσμος μας ακούει και είμαι περήφανος που δημιουργήσουμε κάτι νέο και συνεχίζουμε μετά από τόσα χρόνια
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ήξεραν τα πρωτότυπα τραγούδια και τα ανακάλυψαν από τις διασκευές των Nouvelle Vague.
Αυτός είναι και ένας από τους λόγους ύπαρξης των Nouvelle Vague. Οι περισσότερες μπάντες διασκευάζουν γνωστά τραγούδια. Στο πρώτο μας άλμπουμ ειδικά, διασκευάσαμε τραγούδια που δεν τα ήξερε ο περισσότερος κόσμος. Ήταν κάτι διαφορετικό και είναι ωραίο να μας λένε δεν ξέραμε το “Guns of Brixtons” των Clash και μας άρεσε πολύ. Είναι επίσης καταπληκτικό, και αυτό έγινε πριν λίγους μήνες, ο Paul Simonon, αυτός που έγραψε το τραγούδι, είπε ότι η καλύτερη διασκευή του τραγουδιού που έχει ακούσει είναι αυτή των Nouvelle Vague.
Σχέδια για το μέλλον;
Δεν ξέρω. Θα κυκλοφορήσουμε ένα special edition του χρόνου με μερικά νέα τραγούδια, γιατί έχω κάποια που δεν έβαλα στο άλμπουμ, και έχω και μερικές ιδέες ακόμα. Δεν πιστεύω ότι θα κυκλοφορήσουμε νέο δίσκο. Έχουμε πολλή ενέργεια, θα περιοδεύουμε μέχρι το 2026 μετά δεν έχω ιδέα τι θα κάνουμε. Δουλεύω παράλληλα και σε άλλα πράγματα, ταινίες, παραγωγή σε άλλους καλλιτέχνες. Θα δούμε
Τι ετοιμάζετε για την συναυλία σας στο Gazarte στις 14 Ιουνίου. Θα παίξετε και παλαιότερες επιτυχίες σας;
Το σετ θα έχει και παλιά και καινούργια τραγούδια. Σχεδόν όλο το πρώτο άλμπουμ και πέντε, έξι, τραγούδια από το καινούριο. Ειλικρινά μετά από 20 χρόνια, και το λέω επειδή το λένε όλοι, έχοντας γυρίσει όλο τον κόσμο, Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία, ο κόσμος λατρεύει το σώου και είναι ένα από τα καλύτερα μας.
Voice Team
