Η IRENE μιλάει για τη μουσική της λίγο πριν τα Fresh Voices Sessions by Voice 102,5 στο Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος
Η IRENE (aka Ειρήνη Παργινού) έχει ξεχωρίσει ως μία από τις πλέον αναγνωρισμένες παρουσίες στην ελληνική r’n’b /soul σκηνή. Μεγάλωσε στην Αθήνα και πέρασε κάποια χρόνια τραγουδώντας στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, συμμετέχοντας σε παραγωγές μιούζικαλ, παίζοντας σε clubs και ρουφώντας την urban κουλτούρα των δύο μητροπόλεων, την οποία παρουσίασε στο πρώτο της album «Time 2 Love» σε παραγωγή του RSN. Μιλήσαμε μαζί της λίγο πριν τα Fresh Voices Sessions by Voice 102,5 στο Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, στις 20 Μαΐου.
Πώς ασχολήθηκες με τη μουσική; Ήταν κάτι που ήθελες από μικρή;
Από τα έξι μου ξεκίνησα να μελετώ και αργότερα να σπουδάζω μουσική. Ήταν κάτι που σκεφτόμουν και πάντα ήθελα. Ήξερα ήδη από τότε πως θα με έκανε χαρούμενη να κάνω αυτό που κάνω σήμερα: να τραγουδάω και να παίζω μουσική. Περίπου στα 9 μου έγραψα το πρώτο μου τραγούδι στα αγγλικά. Αυτό που παρατηρώ ως βασική διαφορά είναι πως τότε δεν ήθελα να διαφέρω από τους άλλους, ενώ τώρα θέλω ακριβώς το αντίθετο. Και αυτό γιατί σε πιο μικρή ηλικία ήμουν αρκετά ντροπαλή – πάντα, όμως, ονειρευόμουν έντονα.
Πώς η διαδρομή σου, με σπουδές για λυρική σοπράνο, σε οδήγησε στο r’n’b και το hip hop;
Όταν τελείωσα τη σχολή θεάτρου ήμουν αρκετά μικρή. Έφυγα για Λονδίνο γιατί ήθελα να κάνω το όνειρό μου για τη μουσική αληθινό. Δεν υπήρχαν για εμένα μουσικά είδη και διαχωρισμοί. Ξεκίνησα με τη μονωδία την οποία σπούδασα, μέσω των θεατρικών σπουδών αγάπησα και ασχολήθηκα με το μιούζικαλ και την τζαζ μουσική, και καθώς ανακάλυψα στην πορεία πως θα ήθελα να δημιουργήσω έναν ήχο εντελώς δικό μου, συνθέτοντας και δημιουργώντας στο πιάνο, οδηγήθηκα στην r’n’b μουσική. Προσπάθησα να εμπιστευτώ το όραμα κάποιων άλλων για τον δρόμο που θα ήθελα εγώ να χαράξω, κι ενώ ήξερα πως αυτό δεν θα πάει μακριά, μπήκα σ’ αυτό το παιχνίδι στην αρχή γιατί ένιωθα αβέβαιη να σταθώ μόνη μου στα πόδια μου. Όταν όλο αυτό που είχα φανταστεί ωρίμασε μέσα μου, οδηγήθηκα εκεί που βρίσκομαι σήμερα. Φαντάζομαι πως το ένστικτό μου, οι επιρροές μου, η διάθεσή μου, η κουλτούρα μου με έφεραν εδώ.
Έχοντας εργαστεί στο εξωτερικό, ποιες οι διαφορές με την εγχώρια μουσική σκηνή;
Η βασικότερη διαφορά είναι πως στο εξωτερικό αισθάνεσαι ότι αυτό που κάνεις το κάνει πιθανότατα ολόκληρη η χώρα στην οποία βρίσκεσαι, ενώ εδώ αισθάνεσαι πως ασχολούνται και το γνωρίζουν μια κοινότητα 1.000 ατόμων. Δεν θα αναφέρω τα τετριμμένα για το πόσο εύκολα ή δύσκολα είναι στην Ελλάδα το να κάνεις αγγλόφωνη μουσική, γιατί και στο εξωτερικό είναι εξίσου δύσκολο. Αν εδώ δεν ευνοούμαστε από τις συνθήκες και την κουλτούρα, στο εξωτερικό δεν ευνοείσαι σίγουρα λόγω του τεράστιου ανταγωνισμού.
Θα ήθελα να εστιάσω στους τρόπους με τους οποίους ένας καλλιτέχνης μπορεί να διαχειριστεί την τέχνη του με συνέπεια γιατί κι αυτό πολλές φορές είναι κάτι δύσκολο για εμένα, ίσως και ενάντια στη φύση μου. Πριν από τρία χρόνια διάβασα το «Βιβλίο του τσαγιού» (Okakura Kakuzο). Λόγω του ότι ταυτίστηκα, θα έλεγα πως η αρμονία στη σκέψη, στο σώμα και στην αισθητική ενός καλλιτέχνη είναι σημαντικά για την εξέλιξη και την πορεία του. Η εργατικότητα και το προσωπικό όραμα είναι επίσης δύο πράγματα που αναδεικνύουν αργά ή γρήγορα μια προσωπικότητα, μια δουλειά, στα σίγουρα. Για εμένα επίσης δεν πρέπει να κινείσαι με ευκαιριακούς όρους. Αυτό ισχύει και για την Ελλάδα και για το εξωτερικό.
Ποιες είναι οι εμπειρίες σου από το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη; Γιατί επέλεξες να επιστρέψεις;
Οι Αμερικάνοι δουλεύουν στη μουσική πάρα πολλές δεκαετίες και σε πάρα πολύ διαφορετικά είδη, όπως και οι Βρετανοί. Στην Αμερική ασχολήθηκα περισσότερο με το κομμάτι του μιούζικαλ και του θεάτρου, ενώ στο Λονδίνο έκανα τα πρώτα μου demos –δούλεψα πάνω στο κομμάτι της ηχογράφησης και της παραγωγής– και ουσιαστικά εκεί γεννήθηκε η επιθυμία και ανάγκη μου να δημιουργήσω κάτι προσωπικό. Το comeback μου στην Ελλάδα έγινε για εντελώς οικογενειακούς λόγους, αλλά χωρίς να το ξέρω τότε με καθόρισε, γιατί τελικά έμεινα εδώ. Δεν το είχα πλανάρει, είχα πει ότι θα πάω πίσω για πέντε μήνες να διαχειριστώ τα θέματα που είχαν προκύψει και μετά θα επιστρέψω. Όμως τα πλάνα άλλαξαν. Μπαίνοντας λοιπόν στην αγορά της Ελλάδας, που είναι άκρως διαφορετική, μαθαίνω συνεχώς πράγματα. Η σύνδεση με το εξωτερικό δεν θα σταματήσει να υπάρχει, εφόσον έχω επιλέξει να κινούμαι στο αγγλόφωνο κομμάτι. Δεν θα έφευγα μόνιμα ξανά στο εξωτερικό, τουλάχιστον όχι αυτή τη στιγμή. Παρ’ όλα αυτά είμαι στο πηγαινέλα συνεχώς.
Πώς προέκυψαν οι συνεργασίες (Mc Yinka, RSN, Word of Mouth) στο άλμπουμ σου «Time 2 Love»;
Υπάρχουν άνθρωποι στον χώρο που λειτουργούν για εμένα ως «πρότυπα» εξαιτίας του ταλέντου τους και της σοβαρότητας με την οποία αντιμετωπίζουν την εικόνα τους. Από αυτά τα άτομα εμπνέομαι και συνήθως είναι τα ονόματα με τα οποία επιλέγω να συνεργαστώ.
Το τελευταίο σου single «Movie Love» μιλά για μια κινηματογραφική αγάπη. Τι σε εμπνέει γράφοντας στίχους;
Οι προσωπικές μου εμπειρίες. Δεν πιστεύω τόσο στο συναίσθημα, από την άποψη πως αν είναι να έρθει θα έρθει – δεν είναι κάτι που μπορείς να κυνηγήσεις. Προκύπτει από μόνο του σε στιγμές που ίσως δεν το περιμένεις. Δυο χρόνια σχεδόν αργότερα από τον πρώτο μου δίσκο ήταν μια πρόκληση αυτό το κομμάτι, κυρίως στο θέμα της παραγωγής, γιατί πάντα έχω στο μυαλό μου την εξέλιξη χωρίς απαραίτητα αυτό να σημάνει αλλαγή ύφους. Τo «Movie Love» ακολουθεί το ύφος και το συναισθηματικό μοτίβο του «Time 2 Love». Μέσω μια προσωπικής κατάστασης, λοιπόν, έγραψα ως εξωτερική παρατηρήτρια.
Πόσο δύσκολο είναι να περάσει ο r’n’b ήχος στη χώρα μας; Πιστεύεις ότι έχει αρχίσει πλέον να αποκτά μεγαλύτερο κοινό στην Ελλάδα;
Νιώθω πως η Ελλάδα αγαπάει και νοσταλγεί την r’n’b μουσική. Γνωρίζω συνεχώς άτομα που ακούν τη δουλειά μου και μου λένε ότι μου θυμίζει εκείνο, μου θυμίζει το άλλο… and they do know some crazy names. Υπάρχει σίγουρα το κοινό και το ενθαρρυντικό είναι πως και όσοι καλλιτέχνες ασχολούμαστε με αυτό στην Ελλάδα δεν προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια κόπια του εξωτερικού, αλλά να δώσουμε το δικό μας στίγμα και να πάμε αυτό το είδος ένα βήμα παραπέρα με στοιχεία από τη δική μας κουλτούρα, την ελληνική.
Μελλοντικά σχέδια;
Αυτό που πάντα προσπαθώ είναι να κάνω ό,τι έχω οραματιστεί όσο καλύτερα μπορώ με όσα κατέχω. Σίγουρα λοιπόν νέες μουσικές συνεργασίες, λίγο αναπάντεχες, για τις οποίες ανυπομονώ και πιστεύω πως θα με εξελίξουν μουσικά, αλλά και νέες προσωπικές μουσικές κυκλοφορίες. Όπως και στην προηγούμενή μου δουλειά, ξεκινώ από το μηδέν και προχωράω. Θέλω να ψάξω, να πειραματιστώ, να εξελιχθώ, μου αρέσουν αυτού του είδους τα projects.
Τι να περιμένουμε στο Γαλλικό Ινστιτούτο τη Δευτέρα 20 Μαΐου;
Θα ακούσετε τα κομμάτια του πρώτου μου δίσκου σε μια μοναδική εκτέλεση που δεν έχει ξανά παρουσιαστεί live, καθώς και το «Movie Love», κάπως διαφορετικό! Η έκπληξή μας για τις 20 Μαΐου θα είναι επίσης και ένα ακυκλοφόρητο ακόμη κομμάτι το οποίο θα αποτελέσει στη συνέχεια την επόμενη κυκλοφορία μου.
